برخورداری از یک زندگی موفق و متوازن مستلزم ان است که به برنامه ریزی اوقات شخصی به اندازه برنامه ریزی اوقات شغلی بها بدهید وهرگاه در تعادل این امور تناقص ومغایرتی یافتید برای امور شخصی حق تقدم قایل شوید. امور حرفه ای را به طور معمول میتوان در انتظار نگه داشت. حال آن که این اصل درباره اعضای خانواده و دوستان شما ابدا صدق نمیکند. دیدگاه و رفتار شما باید واجد این مفهوم باشد: "بدون توجه به فراز و نشیبی که در کسب و کارم تجربه میکنم وقتی که به خود و خانواده ام اختصاص داده ام تغییر ناپذیر است."
اگر تماس های تلفنی مرتبط با کارتان اوقاتی را که به اعضای خانواده خود اختصاص میدهید دچار وقفه میکند زنگ تلفن را قطع و ارتباط را به منشی تلفنی بسپارید. به این ترتیب پس از فراغت از امور شخصی و خانوادگی فرصت دارید تا به هر یک از آنها رسیدگی کنید. ارتباطات تلفنی میتواند در انتظار بماند اما اعضای خانواده شما هرگز.
امور شخصی زندگی را به گونه ای برنامه ریزی کنید که گویی قرار ملاقات هایی لایتغیر و جدی است.
اگر همسرتان را هفته ای به صرف شام و رفتن به سینما دعوت میکنید. زمان دقیق آن را بر روی فهرست فعالیت های روزانه نوشته و علامت گذاری کنید. به گونه ای که پندارید اهمیت و ضرورت آن کمتر از یک قرار ملاقات شغلی نیست.
اگر وقتی را برای بردن پسر ویا دخترتان به ماهیگیری و یا تماشای مسابقه فوتبال اختصاص میدهید و یا اگر قصد دارید در محیط کار آنان حاضر شوید وقت و تاریخ آن را به عنوان کاری ضروری و واجد حق تقدم بر روی فهرست فعالیت های روزانه تان ثبت کنید.
اگر قرار ملاقاتهای مهم شغلی با امور شخصی شما انطباق دارد به گونه ای برنامه ریزی کنید که بتوانید فعالیت های حرفه ای را در کنار امور شخصی به مرحله اجرا گذارید. البته با عدم توازن امور حرفه ای و شخصی دنیا به آخر نمیرسد. در عین حال با پیروی از این اصل مهم کنترل بیشتری بر اوقات زندگی خویش اعمال خواهید کرد و از گزند احساس گناه و ملامت خویش که حاصل عدم رعایت تعهدات شخصی است در امان خواهید بود.